ALHEMICARI, PROROCI I CAROBNJACI I DEO

 KAD IMAM OVAKO KOMPLEKSNU TEMU NE ZNAM ODAKLE BIH POCELA I NE ZNAM UKOLIKO POSTOVA BI MOGLA DA STANE. PROBACU MOJU CUVENU TRILOGIJU - AKO USPE. OVDE CE BITI RECI O NEVEROVATNIM STVARIMA KOJE SU POVEZANE ( MENI JE INACE SVE POVEZANO) I KOJE OBJASNJAVAJU MNOGE STVARI DANAS. PA HAJDE U PRVOM DELU MALO O ALHEMICARIMA ( O KOJIMA JE I MOJ OMILJENI PISAC KUELJO PISAO) I O PODUDARNOSTI  EPOHE U KOJOJ SU ZAJEDNO ZIVELI  PARACELZIJUS ILEONARDO DA VINCI.  I DOK JE LEONARDO PROUCAVAO ANATOMIJU COVEKA, PARACELZIJUS JE TRAGAO  ZA  BESMRTNOSCU. 

Sta je alhemija? Da li su alhemičari zaista verovali da su čarobnjaci i kakva je njhova veza sa modernim naukama? Alhemija je prvo bila veština pretvaranja metala u zlato i otkrivanja leka za besmrtnost. Uprkos tome što nijedan od ova dva cilja alhemije fizički nije moguće izvesti, uloga alhemije u istoriji nauke je izuzetno važna.Mada nijedan alhemičar nije ostvario nemoguće ciljeve svoje veštine, tokom Srednjeg veka alhemija je postala vrlo raspostranjena u celoj Evropi. Saznanja do kojih su alhemičari usput dolazili u svojim istraživanjima bila su dragocena i omogućila su razvoj prvih savremenih nauka. Zato se kaže da je alhemija preteča nauke.Alhemičari su verovali u transmutaciju kao mogućnost pretvaranja metala u zlato. Kako bi postigli transmutaciju, alhemičari su mešali razne preparate i neprestano eksperimentisali, uzalud tražeći recept. Svi ti stalni pokušaji alhemičara nikad nisu doveli do transmutacije, ali su omogućili da se mnogo nauči o hemiji i materijalima. Kao uzgredni rezultat, u alhemijskim laboratorijama su otkriveni neki nepoznati elementi i jedinjenja. Jedno od najvećih otkrića iz prve polovine XIV veka bio je alkohol, kome su alhemičari dali naziv voda života (aqua vitae).

Eliksir života (elixir vitae) je supstanca koja je u stanju da beskrajno produži ljudski život. Smatralo se da će eliksir biti tečan kad bude otkriven, ali su neki alhemičari verovali da ga ima među kamenjem, pa se eliskir nazivao i kamen mudrosti. Alhemičari su ovoj materiji pridavali čudesne osobine i smatrali da bi eliksir ne samo produžio život već bi istovremeno mogao da transformiše i metale u zlato.

Najuporniji alhemičari verovali su da se eliksir može proizvesti kombinovanim proučavanjem astrologije, teologije, magije i raznovrsnim hemijskim ogledima. Zabeleženo je da oko 1350. godine izvesni Jovan od Rupescisa spravljao iste eliksire i za očuvanje zdravlja i za pretvaranje metala u zlato.

Pojedini, obrazovaniji  alhemičari shvatili su da je stvaranje eliksira života nemoguć zadatak. Oni su pravili razne, jednostavnije eliksire koji nisu služili protiv smrti, već samo za otklanjanje konkretnih bolesti. Vremenom su sve više umnožavo broj eliksira, čime je počela proizvodnja pravih lekova.

Precizni podaci o starosti i poreklu alhemije nisu poznati. Smatra se da je alhemija nastala pre 2800 godina u Kini kao potraga za besmrtnošću. U to vreme, drevnom Kinom proširilo se učenje o besmrtnosti, a traganje za njenim dostizanjem otpočeli su prvi, primitivni medicinari. Kineski taoisti su pomoću meditacije, dijeta i vežbi disanja razvili sistem tehnika za koje su pogrešno verovali da mogu ostvariti besmrtnost putem unutrašnje alhemije.

Ideja da se besmrtnost možda može dostići nekakvim čudesnim lekom pojavila se u IV veku pre nove ere. Alhemijska veština stigla je sa istoka u srednjevekovnu Evropu preko Arapa koji su u to doba vladali južnom Španijom, Afrikom i Bliskim istokom. Sam naziv veštine, alhemija, arapskog je porekla.

Srednji vek

Uprkos velikom razvoju alhemije, u nekim zemljama i gradovima, kraljevi, crkvene vlasti i inkvizicija su surovo progonili alhemičare optužujući ih da se bave magijom. Mnogi alhemičari su spaljeni na lomači pod optužbom da su vešci. Međutim, u većini drugih evropskih zemalja, alhemiju su finansirali bogati plemići. Na svakom dvoru postojao je jedan ili više alhemičara koji su u svojim laboratorijima tumačili sudbinu za svog gospodara i obećavali mu da će ga, pre ili kasnije, učiniti bogatim tako što će pretvoriti metal u zlato. Većina aristokrata je naivno verovala da će njihov alhemičar otkriti i lek protiv smrti.

Mnogi alhemičari su bili obični prevaranti. Neki su samo bili avanturisti i zanesenjaci koji su u želji za lakom zaradom svoje lažne recepte nosili od dvora do dvora. Ali, mnogi alhemičari su bili izuzetno dobro obrazovani. Bili su poznavaoci celog tadašnjeg znanja i odlično su razumeli metalurgiju, medicinu, astronomiju i filozofiju. Ove nauke su izučavali na nekom od tada slobodnih univerziteta u Pragu, Bazelu, Beču, Vitenbergu, Lajpcigu ili Parizu.

Alkemičari srednjeg vijeka nazivali su filozofski kamen, kao i kamen mudrosti, supstancu koja ima sposobnost da transformiše osnovne metale u najplemenitiji metal - zlato. Stručnjaci su stoljećima bili opsjednuti idejom stvaranja ovog božanskog eliksira koji bi mogao liječiti bolesti i dati ljudima besmrtnost. Kako je nastala ideja o kamenu filozofa? Na početku razvoja alhemije kao nauke, njeni sljedbenici su pretpostavljali da je čudesna tvar koja je imala sposobnost pretvaranja kalaja i bakra u zlato kamen (otuda i naziv). Međutim, s vremenom se mišljenje promijenilo, a srednjovjekovni naučnici počeli su raditi na stvaranju praha ili tekućeg eliksira. Amblem kamena filozofa Alkemičari su čvrsto vjerovali da se magična tvar može stvoriti dodavanjem i miješanjem komponenti koje se nalaze u prirodi, uglavnom su korišteni sumpor i živa. Rad alhemičara

Read more at: https://minikar.ru/bs/testy/alhimiya-kak-sozdat-filosofskii-kamen-chto-takoe-filosofskii-kamen/

lkemičari srednjeg vijeka nazivali su filozofski kamen, kao i kamen mudrosti, supstancu koja ima sposobnost da transformiše osnovne metale u najplemenitiji metal - zlato. Stručnjaci su stoljećima bili opsjednuti idejom stvaranja ovog božanskog eliksira koji bi mogao liječiti bolesti i dati ljudima besmrtnost. Kako je nastala ideja o kamenu filozofa? Na početku razvoja alhemije kao nauke, njeni sljedbenici su pretpostavljali da je čudesna tvar koja je imala sposobnost pretvaranja kalaja i bakra u zlato kamen (otuda i naziv). Međutim, s vremenom se mišljenje promijenilo, a srednjovjekovni naučnici počeli su raditi na stvaranju praha ili tekućeg eliksira. Amblem kamena filozofa Alkemičari su čvrsto vjerovali da se magična tvar može stvoriti dodavanjem i miješanjem komponenti koje se nalaze u prirodi, uglavnom su korišteni sumpor i živa.

Read more at: https://minikar.ru/bs/testy/alhimiya-kak-sozdat-filosofskii-kamen-chto-takoe-filosofskii-kamen/

lkemičari srednjeg vijeka nazivali su filozofski kamen, kao i kamen mudrosti, supstancu koja ima sposobnost da transformiše osnovne metale u najplemenitiji metal - zlato. Stručnjaci su stoljećima bili opsjednuti idejom stvaranja ovog božanskog eliksira koji bi mogao liječiti bolesti i dati ljudima besmrtnost. Kako je nastala ideja o kamenu filozofa? Na početku razvoja alhemije kao nauke, njeni sljedbenici su pretpostavljali da je čudesna tvar koja je imala sposobnost pretvaranja kalaja i bakra u zlato kamen (otuda i naziv). Međutim, s vremenom se mišljenje promijenilo, a srednjovjekovni naučnici počeli su raditi na stvaranju praha ili tekućeg eliksira. Amblem kamena filozofa Alkemičari su čvrsto vjerovali da se magična tvar može stvoriti dodavanjem i miješanjem komponenti koje se nalaze u prirodi, uglavnom su korišteni sumpor i živa.

Read more at: https://minikar.ru/bs/testy/alhimiya-kak-sozdat-filosofskii-kamen-chto-takoe-filosofskii-kamen/

Najpoznatiji alhemičar svih vremena bio je Paracelzus (1493-1541), neobični istraživač koji je u svoje doba stekao ogromnu slavu u mnogim zemljama. Njegovo čudno ime Paracelzus je skraćenica od početnih slova njegovog pravog imena Philippus Aureolus Theophrastus Bombastus von Hohenheim. On se oštro suprotstavljao upotrebi do tada uobičajenih lekova nejasnog dejstva, lečenja bajanjem i magijom.

Paracelzus je uspostavio moderan pristup medicini. Sprovodio je prve terapije pomoću lekova dobijenih hemijskim putem. Tako je počela primena hemije u medicini i nastanak moderne apotekarske nauke, farmacije. Uz mnoge protivnike, njegov rad je imao i veliki broj sledbenika. Pored toga što je bio mistik, kao i svaki alhemičar, Paracelsus je iza sebe ostavio veći broj radova, traktata i kanona koji su kasnije poslužili da se utemelje moderna hemija, farmacija, medicina, geologija i metalurgija.osle Paracelzusa, alhemija se podelila na modernu, paracelsusku i zastarelu, anti-paracelsusku.

Prva je dovela do moderne hemije, dok drugi oblik alhemije sve dublje tone u misticizam i okultizam

.Sve supstance su otrovne, nema ni jedne da nije. Samo doza diferencira otrov i lijek." (Paracelsus, 1521.) A PRIMER PARACETAMOL JE LEK ALI IE OTROV ZA JETRU.Kao i svi lekovi uglavnom. Paracelzujus je jos tvrdio da doktori moraju biti i filozofi.

 Kada je 1988. godine tada 41-godišnji kompozitor brazilske pop-muzike Paulo Koeljo napisao svoj prvi bestseler "Alhemičar", niko nije mogao ni da pretpostavi da će ova knjiga prevedena na 81  jezik doživeti višemilionski tiraž (OKO 83 MILIONA PRIMERAKA - GINISOV REKORD). KAO IDA VINCIJEV KOD DENA BRAUNA  PREVEDEN NA 44 JEZIKA I OKO 80 MILIONA PRIMERAKA)

Još manje ljudi moglo je da zamisli da će ova hvaljena i osporavana priča ponovo pobuditi ogromno interesovanje čitave svetske javnosti za alhemiju.

Paulo Koeljo, koji je i sam proučavao magiju i okultizam do svoje dvadeset i pete godine, u pokušajima da pronikne u tajne alhemije putovao je svetom i svojevremeno je pešice prešao put hodočasnika dug 830 km, do Santjaga de Kampostele.

Svoju želju da dopre do "velike tajne" Koeljo je opisao rečima Jedanaest godina proveo sam u proučavanju alhemije. Sama pomisao na mogućnost pretvaranja metala u zlato ili otkrivanje eliksira mladosti, bila je isuviše očaravajuća da je ne bi primetio bilo koji početnik zainteresovan za magiju. Upoznao sam mnogo ljudi koji su za sebe govorili da su alhemičari, koji su imali sopstvene laboratorije i obećavali mi da će me uputiti u tajne umeća, ali su za uzvrat tražili da im se plati čitavo bogatstvo; danas shvatam da ti ljudi nisu imali pojma o onome o čemu je navodno trebalo druge da podučavaju - rekao je on.

Rani razvoj alhemije i Bolus iz Mandesa

Srednji vek nasledio je alhemiju starog sveta preko Arapa. Bila je to mešavina vere, astrologije i postupaka za obradu metala. Dugim i napornim radom u svojoj radionici i usrdnim molitvama Bogu za pomoć, alhemičar je pokušavao da proizvede kamen mudrosti, savršeno zlato.

Verovalo se da taj kamen sve što dotakne pretvara u zlato, da leči od svih bolesti, te da svog vlasnika održava večno mladim. Duhovno, to je trebalo da bude stanje natčovečanskog znanja i moći, a takođe i savršenstva, što i jeste bio cilj visoke magije.

Neki alhemičari, "prezreni podvaljivači" bili su zainteresovani samo za praktični posao, pokušavajući da naprave zlato. Drugi se nisu nikad ni približili nekakvoj radionici i potpuno su se usredsređivali na svoje duhovno usavršavanje.

Prva veština izgleda da je spajala oboje. Laboratorijski postupci i hemijske promene koje su se događale u materijalima alhemičara bili su deo onih duhovnih promena, koje su se naporedo s njima odigravale u samom alhemičaru.

Rani razvoj alhemije odigrao se u helenističkom Egiptu. Bolus iz Mandesa, oko 200. godine stare ere, napisao je knjigu o pravljenju zlata, srebra, dragog kamenja i boja, u kojoj su bili sadržani i recepti zanatlija. Naglasak je bio na menjanju boje metala, čineći ga žutim ili svetlijim, kako bi izgledao kao prirodno zlato ili srebro. Smatralo se da promene u boji pokazuju istinske promene u materiji i na tržištu je bilo mnogo vrsta "zlata" i "srebra".

Negde oko 300. godine u pisanju Zosima iz Panapolisa, u Egiptu, povučena je paralela između pravljenja zlata i duhovnog napretka, i alhemija je postala mešavina metalurgije, vizionarskog iskustva, grčke filozofije, visoke magije, astrologije, paganskih mitova i mističnih religija, gnosticizma i hrišćanstva, izražena u zanosnom visokoparnom stilu, punom tajanstvenih simbola i skrivenih aluzija.

Rani alhemičarski tekstovi prikazani su kao dela Hermesa Trismegistusa, Izide, Ostanesa, Kleopatre, Mojsija, Arona, Marije Jevrejke (Mirijam, sestra Mojsijeva), Pitagore, Platona i drugih grčkih filozofa i mudraca, a Solomonova pesma bila je tumačena kao prikriveni vodič u alhemiju.

Verovalo se da svaka planeta utiče na razvoj svog odgovarajućeg metala na zemlji, a metali su bili sređeni po lestvici savršenstva, s olovom (Saturn) na dnu, preko kalaja (Jupiter), gvožđa (Mars), bakra (Venera), žive (Merkur), i srebra (Mesec),pa sve do zlata (Sunce) na vrhu. Pošto se smatralo da nebeska tela utiču i na ljudski karakter, to je doprinelo spoju metalurških i psiholoških tehnika u alhemiji. Lestvica metala bilo je ujedno i mesto kulturnog uzdizanja.

Sa arapskim osvajanjem Egipta i velikog dela oblasti istočnog Mediterana, u VII veku, grčki tekstovi počeli su da se prevode na arapski, pa su se i arapski eksperimentatori latili alhemije. Najslavniji od njih bio je Džabir ibn Hajan, poznat na zapadu kao Geber, muhamedanski mistik koji je umro oko 815. godine. On je napisao mnoge knjige, ali ne i sve one koje su mu kasnije pripisivane, i prilagodio je pitagorejsku i neoplatonističku numerologiju alhemičarskim svrhama.

Knjige o alhemiji, astrologiji, matematici i medicini koje su pisali Geber i drugi Arapi, uključujući i učene mavarske ljude u Španiji, prevođene su na latinski počev od XII veka, i pomoću njih je alhemija, za razliku od obične obrade metala, stigla u srednjevekovnu Evropu. Enciklopedije objavljene u XIII veku obuhvatale su i tekstove o toj veštini. Rodžer Bekon (umro 1292. godine), obrazovani francikanski naučnik, koji je stekao uznemirujuće popularan glas da je čarobnjak, naročito se interesovao za alhemičarsku medicinu i za pravljenje lekovitih eliksira koji produžuju život.

Alhemičarski pisci nastavili su da prikrivaju svoj rad složenim simboličkim šiframa, i nije slučaj što reč "gibberish" (frfljanje, trtljanje) potiče od Gebera. Mnogi su upotrebljavali i hrišćansku i seksualnu simboliku, među njima i Arnald od Vilanove (umro 1311. godine), španski lekar, alhemičar, astrolog i sumnjivi jeretik koji je mnogo putovao.Njegove teškoće sa crkvenim vlastima bile su izvesno vreme ublažene, pošto je uspešno primenio jedan astrološki talisman kada je Papu Bonificija VIII lečio od bolova izazvanih kamenom u bubregu i bešici. Arnald je alhemiju nazvao "filozofskim brojanicama" i poredio je procese u alhemiji s raspećem posle koga sledi vaskrsenje.

Neki savremeni opsenari veruju da je alhemičarski simbolizam prikrivao tajne seksualne magije, ali se ne bi reklo da je to istina. Upotreba erotičke simbolike od strane autora koji su skloni mistici ne mora značiti da su se oni i služili bilo kakvom seksualnom tehnikom, a alhemičari su koristili crteže i slike sa erotičnim motivima zato što je njihova veština zavisila od upoređivanja "života" metala sa ljudskim životom.

Svaka kombinacija dva metala nazivana je "sparivanjem" ili "venčavanjem", kao što je proizvod toga bilo rađanje; a para koja se dizala kada je materijal zagrevan, smatra se duhom koji se vinuo iz leša u trenutku smrti.

Nikola Flamel uspeo da dešifruje knjigu i da proizvede eliksir!

Ramon Lul (umro 1315. godine) bio je jedan ekscentrični španski mnogoznalac i misionar u islamskim zemljama koji prividno nije bio alhemičar, ali mnoge knjige o tom predmetu su pripisivane njemu. Za njega se verovalo da je 22 tone nižeg metala pretvorio u zlato u londonskom Taueru, kao doprinos kraljevskoj riznici za vreme svoje posete Engleskoj.

Lul je bio pionir u veštini memorije, veštini sređivanja ideja u logične šeme, tako da su mogle biti saopštene, poređane i pamćene. Na njega je uticala i jevrejska praksa razmišljanja o 22 hebrejska slova (po svemu sudeći otuda i broj od 22 tone zlata) i njegovi učeni dijagrami, sa svojim krugovima i kvadratima, doprineli su da njegova reputacija u svetu čarobnjaka poraste vrtoglavom brzinom.

Papa Jovan XXII optužio je sve alhemičare kao varalice, ali kada je 1334. umro, ostavio je toliko novca da se verovalo da se i sam bavio alhemijom.

Paracelzus - ezoterični alhemičar koji leči

Sa razvojem "medicinskog" pravca alhemije, eliksir dobija još šire značenje. Filipus Teofrastus Bombastus fon Hohenhajm (1493 – 1541), poznat i kao Paracelzus, skreće alhemiju od pravljenja zlata ka medicini. Cilj alhemije, prema njegovom mišljenju, nije bio da otkriva tehniku transmutacije, nego da priprema lekove protiv raznih bolesti, i on ceo svoj radni vek posvećuje traganju za kamenom mudrosti u svojstvu eliksira života.

Verovao je da ga je pronašao, iako su pedesetak godina kasnije njegove radove, postavljene na konceptima sličnim modernoj hemiji, ubrajali u šarlatanstvo. XVI veku osim razvoja medicinskog pravca alhemije dolazi i do pravog procvata ezoterične strane alhemije. Alhemija nije izdržala pojavu diferencijalnih jednačina, trodimenzionalnog prostora i mehanicističkog determinizma. Iako se za ubice alhemije smatraju Dekart, Njutn i Lajbnic, interesantno je da je i sam Njutn u svojoj laboratoriji pokušavao od jeftinog metala da napravi zlato.

KAMEN MUDROSTI  I FILOZOFSKI KAMEN SU USTVARI  ZAOSTAVSTINA ALHEMICARSKIH SAZNANJA. ALHEMICARI SU UTRLI PUT HEMIJI, MEDICINI I MNOGIM PRIRODNIM NAUKAMA KAO I FILOZOFIJI I ASTROLOGIJI. DAKLE ALHEMIJA JE ZAISTA NAUKA. UPOZNALI SMO SE SA PARACELZIJUSOM KOJI MISLI DA FARMACEUTSKE KUCE NE TREBA DA POSTOJE. STO SE SAD POSLE TOLIKO VEKOVA SVE VISE DOKAZUJE. A U TOM SREDNJEM VEKU  VISE SE ZNALO NEGO DANAS SVAKAKO ZAHVALJUJUCI KAO I UVEK PUTNICIMA KROZ VREME. NASTAVAK SLEDI.